Niemand kon haar weerstaan. Daar stond hij dan, in het park waar ze met al haar dolverliefde mannen afsprak. Deze keer was het een getrouwde man. Ze zag hem al van ver staan, met de rode roos in zijn linkerhand. Zou hij linkshandig zijn?

Hoe kon het toch dat al die mannen rond haar hingen. Ze mocht er best zijn maar was op zoek naar liefde, naar die man van haar dromen. Maar op het einde van de rit bleken het allemaal nietsnutten te zijn. Ze werd het spelletje beu. Ze wou een vaste relatie. ‘s Morgens wakker worden naast de man van haar dromen. Ze wou huisje, boompje , tuintje en ze droomde van kinderen. Ze wist dat ze moest stoppen met deze kortstondige affaires. Ze moest eindelijk gaan voor de ware maar waar was hij toch? Waarom reageerde er nooit eens een serieuze man op haar advertenties. Voor hen was het gewoon seks, een mooie vrouw, af en toe feestjes afschuimen om met haar te pronken om dan weer verder te gaan, zonder haar. Sommigen werden verliefd en wilden haar domineren en daar had ze geen zin in.

Ze kwam dichterbij en bedacht welke openingszin ze ging bovenhalen. Het was elke keer hetzelfde. Blikken die verrieden wat ze kwamen doen. Ze zag het direct – Hij wou seks. Het was niet meer dan dat. De rode roos was een duidelijk signaal. Ze had hem gevraagd een bloem mee te brengen, maar waarom een rode roos? Ze haatte rozen. Een roos was zo algemeen, zonder diepgang. Het was een voor de hand liggende bloem maar ja, wat had ze anders verwacht? Als je een contactadvertentie plaatst kan het niet anders dan dat er zoiets op afkomt.

Ach ja, nog één keer dan, morgen wordt het anders.