Hoop doet leven…


 

Twee weken geleden kreeg ik het volgende mailtje van Stefan. “Mijn zusje is (eindelijk) voor de tweede keer zwanger. Kun je een verhaal maken met de volgende drie woorden: verlangen, verdriet en vertrouwen?”

Dit is het verhaal…

———————-

Verlangen is nog nooit zo groot geweest. Zo moeilijk. Hartverscheurend ook. Het is nauwelijks in woorden uit te drukken. Er waren dagen dat verdriet de overmacht nam. Er waren momenten dat ik ’s morgens mijn bed niet uit kon of wou. Maar je blijft volhouden, doorgaan, hopen. Ja, hopen!

Hoop doet leven zeggen ze soms maar als je al twee jaar probeert dan kom je wel eens momenten tegen dat je het zou opgeven, al is het maar voor even. Maar je blijft vertrouwen op morgen. En dan ineens… is er het verlossende bericht dat het gelukt is!

We zitten in de wachtkamer van de afdeling gynaecologie op de eerste verdieping van het kolossale en onpersoonlijke ziekenhuis. De smetteloos witte muren kijken me hard aan. Vanuit mijn ooghoek hou ik je in de gaten. Ik voel de spanning die tussen ons in hangt. Ze vult de hele kamer.

De deur van de dokter gaat met een ruk open en een dolverliefd, enthousiast koppel komt uit het kabinet gestapt. Ze dartelen vrolijk voorbij. Met elke seconde die verstrijkt neemt de spanning toe. Ik voel het maar ik kan er niets aan doen.

Ik kan alleen maar stil naast je zitten en er zijn als je me nodig hebt. Deze strijd voeren we samen. Zacht strijk ik met een vinger langs je arm. Je kijkt me intens aan. Tussen jou en mij zijn geen woorden nodig. Ik weet wat je denkt en wat je voelt.

In een flits zie ik de wanhoop in je ogen. Je denkt dat ik het niet zie en je herpakt je vliegensvlug.

Ik buig me naar je toe en fluister zacht: “Lieverd, vertrouw me, het komt allemaal goed!”

————————-

Ik hoor graag wat jij van dit verhaal vindt? Geef jouw reactie in het reactieveld onderaan!

Heb jij drie woorden voor mij? Dan schrijf ik op 5 minuten tijd jouw Shortstory! Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Stuur deze tekst door naar je:

            • Facebook-vrienden
            • Twitter-volgers
            • LinkedIn connecties
            • en bloglezers…

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Losers never win! Winners never lose!
Ine

Als een rivier…

Enkele weken geleden kreeg ik drie woorden van Mieke. Ze vroeg me een kortverhaal te schrijven met haar drie woorden: Onrust, hoop en besluiteloosheid.

Gisteren was anders dan vandaag. Vandaag zal anders zijn dan morgen.
Mijn verhaal is waarschijnlijk anders dan jouw verhaal. En toch zijn we op één of andere manier allemaal verbonden. Al is het maar door dezelfde lucht die we inademen, dezelfde dorpen die we passeren, de interesses die we gemeen hebben en de pijn, angsten en liefdes die we delen.

Er is niet heel veel verschil tussen jou en mij. Ik leef mijn leven. Jij dat van jou.

Vandaag is dit mijn verhaal. Wat het morgen zal zijn is een mysterie…

Geniet ervan!
x
Ine

————————

Hoop! Emilé Sandé begint op de achtergrond te zingen wanneer ik begin te schrijven. Ze zingt over de kracht die ik in mezelf heb. Die iedereen in zichzelf heeft. Kracht om de wereld te veranderen. Ze zingt over alle regels die we kunnen en mogen breken. En dat ik niet bang hoef te zijn.

Ze trekt me mee. Ik wil het inderdaad uitschreeuwen. Ik wil roepen, tieren, brullen en de onrust uit mijn lijf verdrijven. De besluiteloosheid van de laatste weken zindert nog na. Ik voel het laatste beetje als een uitlopend riviertje door mijn aderen stromen.

De beslissing is genomen maar dat maakt de pijn er niet minder op. Ik ben even de weg kwijt.

Een stem in mijn hoofd vraagt me zacht: “We zijn 5 jaar verder. Je hebt de beslissing genomen. Je spullen zijn gepakt. Wat nu?”

Ik heb er geen antwoord op.

Vandaag sluit ik een hoofdstuk af, neem de herinneringen met me mee en accepteer dat de pijn en het verdriet er nog even mogen zijn.
Ik luister naar het verdrietige stemmetje in mijn hoofd dat wenste dat alles anders was gelopen. Ik laat het vandaag gewoon allemaal even zijn.

Vanop de tweede verdieping, kijk ik naar de vrachtwagens die bulderend voorbijrazen. Ik weet niet welke reis ze nog voor de boeg hebben. Ik weet niet welke reis ik nog voor de boeg heb. Maar als ik Emilé mag geloven, komen er magische momenten aan.

Een zonnestraal zoekt zijn weg naar binnen en legt een witgele gloed over het scherm van mijn laptop. Er is hoop! Zelfs als alles donker lijkt is er hoop….

 ——————————-

Stuur deze tekst door naar je:

            • Facebook-vrienden
            • Twitter-volgers
            • LinkedIn connecties
            • en bloglezers…

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Hoop!
Ine

Odette

Dit is de 5Minute Shortstory voor Niels Hofmans met zijn 3 woorden: “Odette – Zwaan en Meer.”

Zoals altijd, 3 woorden – 5 minuten -> Dit is het kortverhaal!

Geïntrigeerd houdt ze haar slanke nek een beetje schuin. Ze kijkt me doordringend aan en lijkt me te vragen wat ik daar doe, alleen op dat bankje naast het meer. Haar meer. Triomfantelijk peddelt ze verder. Ze is de mooiste. Een mooiere zwaan bestaat er volgens mij niet. Ze lijkt heerser van de natuur. Ze lijkt betrouwbaar. Je kan op haar bouwen. Haar spierwitte veren lijken perfect om haar gespierde lichaam te passen. Ik noem haar Odette. Het is een naam die haar past. Die haar op het lijf geschreven lijkt.

Voor de vijfde keer die dag glijdt ze me voorbij. Ik zit nog altijd op dezelfde plek. Te mijmeren, te piekeren, keuzes te overdenken. Mogelijkheden. De toekomst. Het verleden. Verstand en gevoel.

Zij denkt niet. Zij piekert niet. Zij is gewoon. Zij zwemt van a naar b. Ze heerst en beschermt. Ze waakt over wat van haar is.

Deze keer is het mijn beurt om haar geïntrigeerd aan te kijken. Ik vraag me verwondert af hoe ze dat doet. Doen alsof niets er toe doet, alleen maar zwemmen. Gelukkig zijn met wat er is, op dit moment. Ze geeft me geen antwoord. Odette zwijgt in alle talen. Ze kijkt me alleen maar aan. Niets meer. Dit is alles wat ze me kan geven. Alsof ik niets meer nodig heb dan dat.

——————

Heb jij drie woorden voor mij? Dan schrijf ik op 5 minuten tijd jouw Shortstory! Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Stuur dit verhaal door naar je:

      • Facebook-vrienden
      • Twitter-volgers
      • LinkedIn connecties
      • en bloglezers..

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Don’t waste time!
Ine

Ik heb alleen vandaag!


 

Dit is het kortverhaal met de 3 woorden van Jorane: zelfmoord – kanker – afscheid.

———————–

“Sam, de kanker zit nu overal en we kunnen niets meer doen!” Het moment dat de dokters dat vertelden stond mijn wereld op zijn kop. De gedachten om er zelf een einde aan te maken spookten door mijn hoofd maar zelfmoord? Nee, dat was niks voor mij.

Op dat moment nam ik afscheid van vroeger en later. Er was alleen nog maar nu, dit moment en ik moest maar zien om er het beste van te maken. Ik heb nog 1001 dingen te doen en afscheid nemen is gewoon geen optie. Ik kan het niet, ik wil het niet. Het is niet eerlijk. Niet ik, niet nu, niet vandaag. Mijn hart gaat als een razende tekeer.

Ik ben 23 en ik heb nog niet eens geleefd. Ik wil stapelgek, tot over mijn oren verliefd worden, passionele liefdesbrieven schrijven. Ik wil dansen, uit de bol gaan, alles verkeerd doen. Fouten mogen maken. Ik heb nog niets gedaan. Ik wil me verbranden en op de blaren zitten.

Ik wil alles juist doen. Ik wil alles fout doen. Ik wil een kans. Ik wil gewoon een kans om te genezen maar als ik de dokters moet geloven dan haal ik volgende week niet meer. Als ik dat niet krijg, neem ik vandaag. Als dat is wat kan krijgen, grijp ik dat met beide handen. Ik heb dan wel geen morgen meer, maar ik heb vandaag.

———————–

Als muziek en woorden samenkomen, op het juiste moment en op de juiste plaats ontstaat een écht verhaal. Neem de muziek weg en het verhaal verdwijnt. Neem de woorden weg en de boodschap wordt ineens minder sterk. Als geen ander wist Olivier woorden en muziek zo te brengen dat je tot in het diepste van je ziel geraakt werd. Neem mijn woorden, zijn woorden, de muziek en voel het tot in de toppen van je tenen.

———————–

Klik hier en luister naar: I wanna dance with somebody – Olivier De Laet

Clock strikes upon the hour
And the sun begins to fade
Still enough time to figure out
How to chase my blues away
I’ve done alright up till now
It’s the light of the day that shows me how
And when the night falls my loneliness calls

I wanna dance with somebody
I wanna feel the heat with somebody
I wanna dance with somebody
With somebody who loves me

I’ve been in love and lost my senses
Spinning through the town
Sooner or later the fever ends
And I wind up feeling down
I need a girl who’ll take a chance
On a love that burns hot enough to last
So when the night falls
My loneliness calls

I wanna dance with somebody
I wanna feel the heat with somebody
I wanna dance with somebody
With somebody who loves me
Oh I wanna dance with somebody

———————–

Heb jij drie woorden voor mij? Dan schrijf ik op 5 minuten tijd jouw Shortstory!Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.


Stuur dit verhaal door naar je:

        • Facebook-vrienden
        • Twitter-volgers
        • LinkedIn connecties
        • en bloglezers…

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Live as if there’s no tomorrow!
Ine

De amazone


 

Ik hou mijn adem in. Mijn hart slaat een slag over. Je kan een speld horen vallen. Iedereen is muisstil. Dit is het moment van de waarheid. De amazone passeert me op nog geen twee meter. De zenuwen gieren door haar lijf. Ik kan het voelen. Zweetdruppeltjes parelen op haar voorhoofd. Nerveus trekt ze haar colbert een laatste keer recht.

Ze moet gaan springen. Dit is haar moment van de waarheid. Zal ze zich kunnen meten met de groten? Acht mannen hebben het haar voorgedaan maar niemand slaagde erin om de twee meter hoge muur te overstijgen. Ik geloof in haar want ik zag de kracht in haar helblauwe ogen toen ze me daarnet passeerde. Het beeld dat het haar lukte speelde zich als een film af in mijn hoofd. Ik heb het haar zien doen dus ik weet dat ze het kan.

Maar ik durf het niet te roepen want dan verbreek ik de stilte. Dan verdwijnt alle magie van dit moment.

Zij is de underdog maar net daarom trekt ze mijn aandacht. Zij is de guitige met karakter. Zij durft te springen als de rest het opgeeft. Zij is de enige vrouw onder elf mannen maar ze durft het aan. Ze ontwijkt de spottende blikken en richt zich trots op.

Nog tien meter en dan is het haar moment. Ik doe een laatste schietgebedje. Honderden blikken zijn nu op haar gericht. Er hangt magie in de lucht. Een nieuwe wind waait door de ruimte. Een oorverdovend applaus breekt los als ze elegant aan de andere kant staat. “Yes, het is haar gelukt!” Als ze mij een tweede keer passeert, zie ik de overwinning in haar ogen. Ik lach haar bewonderend toe. Dit is een moment om nooit te vergeten.

————————-

 Heb jij drie woorden voor mij? Dan schrijf ik op 5 minuten tijd jouw Shortstory! Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Stuur dit verhaal door naar je:

      • Facebook-vrienden
      • Twitter-volgers
      • LinkedIn connecties
      • en bloglezers..

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Enjoy life!
Ine

Kortverhaal met chocomelk – talent – humor (Annick W.)

 

“Voor jou nog een chocomelkske?” De ironie druipt ervan af maar ze tovert een lach op mijn gezicht en dat is niet iedereen gegeven de laatste tijd. Het is een welkome afwisseling en ik kan het best gebruiken. Haar humor doet me de alledaagse problemen en beslommeringen even vergeten. Ze heeft een talent. Ik mag niet vergeten haar dat volgende keer te vertellen.

Soms zit je zo vast in je denken dat je compleet op slot gaat en dan is het geweldig dat het leven beslist om een humoristische, talentvolle, naar chocomelk vragende vrouw op je pad te brengen. Wat kan het soms toch vreemd gaan. Ik mis dan wel een etentje met een kanjer maar daar denk ik momenteel niet meer aan.

Ik kijk om me heen en bedenk dat het waarschijnlijk allemaal wel goed zal komen, of ook niet, maar dat zien we dan wel weer. Ik wil me er op dit moment niet meer druk om maken. Ik draai me om, kom terug in de bewoonde wereld en hoor nog net hoe de wedstrijdleiding onze namen afroept. Op dit moment ben ik even een winnaar. Het doet me de andere verliezen voor een fractie van een seconde vergeten.

Ik sta op en barst in lachen uit. Mijn tegenspeelster heeft zich net omgekleed maar ik zie dat ze haar trui binnenste buiten draagt, zoals ze een half uur geleden zelf nog voorspeld had. “Yes, she did it again!” Ik besluit er niets van te zeggen. Ik stuur haar morgen wel een mailtje. Dan kunnen we nog eens lachen…

————————

 

Heb jij drie woorden voor mij? Dan schrijf ik op 5 minuten tijd jouw Shortstory! Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Stuur dit verhaal door naar je:

      • Facebook-vrienden
      • Twitter-volgers
      • LinkedIn connecties
      • en bloglezers..

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Life is too short to cry!
Ine

Struck by lightning…


 

Die dag zou ik opnieuw neergebliksemd worden. Als ik het vooraf had geweten had ik voor een bliksemafleider gezorgd. Maar sommige dingen kan je niet voorzien. Sommige dingen gebeuren zonder dat je het zelf wil. Soms word je ineens geraakt zonder dat je het zelf verwacht. Soms slaat de bliksem in en dan helpt wegspringen niet.

Geconcentreerd raap ik de ballen bij mekaar. Ik ben volledig in gedachten verzonken. Vandaag was een vruchtbare les. Vandaag heb ik het goed gedaan. Ik heb bijgeleerd en was in topconditie. Kortom, ik voelde me goed. Ik voelde dat ik er stond. En dat mag ook al eens.

Als ik me opricht kijk ik in twee geïnteresseerde, donkerbruine ogen. Ze duwt het karretje met de tennisballen voor zich uit. Een kleine blonde jongen huppelt haar achterna. Even ben ik weg van de wereld. Tijd en ruimte verdwijnen. Het is woensdag vandaag. Klopt, het is woensdag. Ongetwijfeld is dat haar dag om les te geven.

Van mijn stuk gebracht hoor ik de aanwijzingen van mijn tenniscoach niet meer. Opnieuw trekt ze mijn aandacht. Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Ik word meegevoerd door haar stem en kom niet toe aan een juiste opslag.

Ze kijkt me geamuseerd en vragend aan. Ik kan haar alleen maar gebiologeerd aanstaren en weet me verder geen houding te geven. Dit kan toch niet waar zijn?! Ik moet me toch kunnen concentreren terwijl zij op tien meter van me vandaan staat. Ik laat me niet afleiden door het rumoer om me heen en dan zou zij dat wel kunnen?! Het kost me alle moeite van de wereld maar uiteindelijk slaag ik erin om een ‘winner’ te slaan.

Zo, de koningin in mij blaakt terug van zelfvertrouwen. Dit is waar ik wil zijn. Ik ga me toch niet laten afleiden door een B-speelster die dan nog eens 8 jaar jonger is dan mij? Dit laat ik niet zomaar gebeuren…

Maar als onze ogen voor de derde keer kruisen maait ze alle grond onder mijn voeten. Acht jaar jonger! Maar ze doet wat met mij. Wie is die vrouw?!

——————————————–

Wat heeft de grond onder jouw voeten weggemaaid? Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Stuur dit verhaal door naar je:

    • Facebook-vrienden
    • Twitter-volgers
    • LinkedIn connecties
    • en bloglezers..

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Als je nooit omver wordt geblazen mis je het beste! Dan pas voel je dat je leeft!
Ine

Dancing in the moonlight…

Lichtgrijze ogen doorboren mijn ziel. Ik draai me om en kijk recht in jouw vragende ogen. “Of ik met je wil dansen?” Ik wil niets liever. Maar mijn stem laat me in de steek. Ik kan geen woord uit brengen. Je neemt me bij de hand en leidt me, weg van de menigte, weg van de muziek.

Als in een droom loop ik met je mee. Het maanlicht legt een zachtwitte gloed over jouw gezicht en duizend sterren fonkelen helder aan de hemel. Er wordt geen woord gezegd maar de stilte tussen ons is oorverdovend. Twee harten gaan als een wilde tekeer en exploderen in de helblauwe waterval die zich van de tien meter hoge rotsen stort.

De grasgroene palmbomen, geur van gegrilde kip op de BBQ en de reggae muziek op het strand gaan aan ons voorbij. Dit is ons eerste moment, samen. Vanaf vandaag ben jij mijn vrouw. Ik wil niet meer kunnen vluchten. Vluchten hoeft niet meer sinds ik bij jou ben. Er hoeft geen uitweg meer te zijn. Ik ben niet meer op zoek naar iets anders of beters. Met jou wil ik oud worden. Ik hoor bij jou. Jij bent mijn vrouw!

IN HER ARMS..                    “Sarah McLachlan – Angel”

————————————-

Stuur dit verhaal door naar je:

    • Facebook-vrienden
    • Twitter-volgers
    • LinkedIn connecties
    • en bloglezers..

 

Volgende verhalen automatisch in je mailbox?

 

Volg mij op Twitter:


“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Fall in love again!
Ine

Kortverhaal met: zeepaard – limonade – wegenwerken

Ik sta voor de zoveelste keer deze week in de file. Ik haaaaat het!!!!!!!! Maar ik kan er niets aan doen. Gefrustreerd kijk ik uit mijn raampje. Die stomme wegenwerken natuurlijk, wat had je nu gedacht? In heel België zijn ze aan de weg aan’t werken. Maar het is crisis hoor…

Twee gespierde mannen kijken me geamuseerd aan maar hun ‘sexyness’ verdwijnt als sneeuw voor de zon. Op hun kleine bestelwagen prijkt, jawel, een zeepaard! Pepi & Koki werken voor.. het zal toch niet waar zijn… wegenwerken ‘Het zeepaardje’. En om het tafereel nog komischer te maken drinken ze limonade in Mickey Mouse bekers. Ik schater het uit en kom niet meer bij van het lachen. Ik kan me maar beter aan de kant zetten want in deze toestand is het onverantwoord om nog één meter verder te rijden.

Pepi & Koki denken dat ze raak geschoten hebben. Ik zal hun ballon maar niet doorprikken. Ze hebben mijn dag in elk geval opgefleurd. Ik zal hen maar in de waan laten.
Ik veeg de tranen van mijn gezicht… Wat een geweldige dag!

Ik hoor heel graag wat jij van dit nieuwe kortverhaal vindt.
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Zou je mij een plezier willen doen en dit kortverhaal willen delen met kennissen en vrienden op facebook, twitter of linkedin… zodat ook meer mensen naar www.passievoorschrijven.be komen en zich inschrijven voor de wekelijkse nieuwsbrieven?

SMILE!
Ine


Kortverhaal met: MILF – kaarsjes – kipjes (Marijke – Nacht van de Radio)

Honderden kaarsjes staan overal verspreid in huis. Ik wil haar verrassen. Ze is veel gewoon dus ik moet meer doen dan mijn best. Ik denk terug aan zeven jaar geleden. Toen hield ik nog van jonge kipjes. Ik was altijd dé Macho, dé De Niro. Ik liep met de mooiste meisjes aan mijn arm en ik had ze maar voor het uitkiezen. Maar alles veranderde toen Gabriella mijn leven binnen liep.

Het maakt me gek als ik woorden als ‘MILF’ hoor passeren als we samen over straat lopen. Vroeger was ik degene die dat zou roepen maar nu kan ik hen wil in mekaar timmeren. Ik slik mijn woede en frustratie in want ik begrijp hen wel. Ze is twintig jaar ouder maar man, dit is liefde. Dit heb ik nog nooit gevoeld. Ze kunnen zeggen wat ze willen. Hun venijnige steken voel ik wel maar ik laat me niet kennen. Haar geef ik nooit op.

Ik zet het van me af want ik heb nog maar tien minuten en dan komt ze thuis. Vandaag wordt dé dag. Vandaag vraag ik haar om de mijne te worden. Ik ga dood van de zenuwen maar ik heb lang genoeg gewacht. Met haar wil ik verder. She’s the one en ik laat haar nooit meer gaan.

Ik kijk nog even snel in de spiegel en ga nonchalant door mijn haar. Komaan Dimi, je kunt het!

Ik hoor heel graag wat jij van dit nieuwe kortverhaal vindt.
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Zou je mij een plezier willen doen en dit kortverhaal delen met kennissen en vrienden op facebook, twitter of linkedin… zodat ook meer mensen naar www.passievoorschrijven.be komen en zich inschrijven voor de wekelijkse nieuwsbrieven?

Love!
Ine