Wat als je doet waar je bang voor bent?

 

Wat doe je als je echt nood hebt aan vakantie maar niemand vindt om mee te gaan? Ga je dan alleen of blijf je thuis?

Wel, ik had er mooi genoeg van. Ik voelde dat ik weg moest. Thuis blijven zitten zou me toch maar doen werken. Ik zou geen moment rust vinden omdat ik altijd wel iets zou vinden om te doen.

De tuin in orde brengen, het huis schilderen, de was, de strijk, mijn websites in orde maken… Je kent het wel. Je vindt altijd wel iets om te doen als je ´vakantie´ hebt maar thuis blijft.

Dus ik besloot om het erop te wagen en de stap te zetten. Alleen op vakantie, een weekje naar Mallorca. Het werd één van mijn allerbeste vakanties. Maar oh ja, wat kom je jezelf tegen en oh ja, wat heb ik op dat weekje veel over mezelf (en mijn omgeving) geleerd….

Ik zou er een boek over kunnen schrijven…

Dit is het eerste deel!

————————-

DAG 1 – DONDERDAGNACHT.

Om 01.00 schrik ik wakker. Ik zit – of lig – in mijn dressing. Mijn oriëntatie en geheugen laat me even in de steek. Tot op de dag van vandaag weet ik nog altijd niet hoe of wat. Ja, je leest het goed. Ik lig niet in mijn bed maar om één of andere reden zit ik in mijn dressing.

Ik bots met de achterkant van mijn hoofd tegen iets hard. Ik schrik wakker en spring, schuif of vlieg half slapend terug mijn bed in. Ik verkeer in een roes en nee, ik had ´s avonds maar één wijntje gedronken en ben absoluut tegen drugs. Dus ook dat kon het niet zijn…

Het voelt alsof mijn knie in brand staat. Maar na een dik uur lijk ik terug in slaap te vallen. Om 03.00 gaat mijn wekker af. Papa komt me halen om me naar Zaventem te brengen. Opnieuw lijkt het alsof mijn knie in brand staat. Als ik het licht aan doe zie ik pas hoe gehavend die eruit ziet. Rechterknie – verbrand en geschaafd. Achterkant van mijn hoofd – een bult. En als kers op de taart, een blauwe plek van tien centimeter op drie op mijn rechter dij. Het enige dat ik me nog kan herinneren is een wazige droom. Ik zit in een kleine ruimte, een liftkoker of iets dat daarmee te vergelijken valt. En de ruimte wordt hoe langer hoe kleiner. Ik heb geen tijd om er mijn hoofd over te breken. Maar hopelijk wordt dit de komende week niet de standaard.

Klokslag 04.00 stopt mijn taxi voor de deur.  Op het allerlaatste moment besluit ik mijn privé-gsm thuis te laten en alleen die van het werk in mijn rugzak te stoppen.  Soms zijn impulsieve acties niet echt handig, zo zal later blijken…

Twee uur later stap ik, ingecheckt en wel, op mijn dooie gemak de Starbucks binnen. Ik bestel een overdreven dure cappucino en laat me uitgebreid op de bank vallen. Mijn vakantie kan nu echt beginnen. Ik ben er klaar voor en man, wat heb ik er zin in. Dit voelt als een andere Ine. Even geen mails, gsm en de hectiek van de laatste maanden achter me laten…

VRIJDAG. 

Om klokslag 10.00 zet ons vliegtuig voet aan de Mallorcaanse grond. We zitten perfect op schema. Als ik mijn gsm wil opzetten kom ik tot de vervelende conclusie dat het niet echt handig is om een nieuwe gsm mee te nemen en de PIN-code thuis te vergeten.  De stress maakt zich even van me meester. Niet zozeer om mezelf maar als je beloofd hebt om direct bij landing een sms te sturen van goede aankomst dan zit je even in de penarie. Mijn brein maakt overuren. Maar op dat moment kan ik niet anders dan mee gaan met de stroom. Twee uur later los ik het probleem op door via via een email te sturen.

Les nummer één: Soms lost jezelf zorgen maken niets op. Los het probleem op van zodra je kan, maar maak je in tussentijd geen zorgen. Het heeft geen zin! Jezelf zorgen maken, zonder iets te kunnen doen heeft maar één doel: de tijd doden.

….. WORDT VERVOLGD ….

—————————

Wat zou jij doen…. Thuisblijven of alleen op vakantie vertrekken? Wat is jouw ervaring? Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Ken je mensen in je omgeving die baat kunnen hebben bij dit verhaal?
Deel het met al je:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers…

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

PS: Hou Passie voor Schrijven zeker in de gaten voor de rest van het verhaal…. 🙂

 

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken.

Kies jij OF laat je kiezen?


 

 

Onlangs keek ik naar een programma waarin mensen te horen kregen dat ze nog maar enkele maanden te leven hadden. Op zo’n moment kan je niet anders dan kiezen. Stuk voor stuk hakten ze knopen door, deden ze de dingen die ze echt wilden, zeiden ze de dingen die er echt toe deden zonder zich af te vragen of ze zichzelf of de ander kwetsten.

Als je morgen te horen krijgt dat je nog drie maanden te leven hebt, dan kan je niet anders dan LEVEN. Dan kan je niet anders dan DOEN.

Nu ben je vaak té bang om iets te doen of te zeggen. Je bent bang voor de reactie van anderen. Je hebt duizenden scenario’s in je hoofd van wat er zou kunnen gebeuren als je dit of dat doet.

Maar op momenten dat je een limiet krijgt, word je wakker geschud. Je wilt doen waar jij gelukkig van wordt. Je wilt zeggen waar jij mee zit. Je wilt de man of vrouw van je leven vertellen wat hij of zij voor jou betekent.

Je bent niet meer bang om een ‘nee’ te krijgen. Je bent niet meer bang dat de ander je afwijst of afstand neemt. Je wilt het gewoon gezegd hebben.

Op momenten dat jij een limiet krijgt maak jij de wereldreis die je altijd al had willen maken. Dan open je een Bed & Breakfast, een beachtennisclubje, start je jouw horecazaak en stop je met de job die jou ongelukkig maakt.

Op momenten dat je niet meer hoeft te werken voor jouw pensioen of om de toekomst veilig te stellen, ga je leven en doen waar jij blij van wordt. Dan zet je een punt achter de relatie die jou meer energie kost dan dat ze je geeft.

Wat als je op je 70ste wakker wordt? Echt wakker wordt.. en beseft van “Damn, ik heb 30 of 40 jaar geleden niet gedaan wat ik wou! Ik heb kansen laten schieten. Ik heb dingen niet gezegd. Ik heb reizen niet gemaakt omdat ik geen tijd had en te druk bezig was met… – Ja, met wat eigenlijk?”
Ik ben in een job gebleven omdat ik bang was voor verandering en geen idee had wat ik anders zou gaan doen.
Ik ben in een relatie gebleven omdat ik bang was om de veilige thuishaven achter te laten. Ik was echt bang voor dé eenzaamheid die me zou kunnen overvallen.
Ik ben niet gaan studeren omdat ik niet geloofde dat ik het kon. Ik was bang om te falen. Ik was bang voor de reactie van anderen. Ik was bang om mijn dromen te volgen. Ik was bang voor mezelf. Ik was bang… Ik was gewoon bang…

We zijn met zeven miljard mensen op deze wereld en angst is iets wat iedereen kent. Het is de angst die ons tegenhoudt om te doen waar we echt van dromen. Het is de angst die ons vasthoudt en ervoor zorgt dat we NIET kiezen.

Alleen beseffen we te laat dat NIET kiezen ook een keuze is.

Het is beter om te zeggen: “Damn, wat heb ik nu gedaan! Dat was een verkeerde keuze!” dan je op je 70ste te moeten afvragen… “Wat als…. ik dit of dat had gedaan… Hoe zou mijn leven er dan nu uitgezien hebben?!”

———————————-

We’re all wonderful people
So when did we all get so fearful?
Let’s finally find our voices…

———————————-

 Wat zou jij kiezen? “Wat als…? “ of “Damn, wat heb ik nu gedaan!”. Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

 

Stuur dit verhaal door naar je:

    • Facebook-vrienden
    • Twitter-volgers
    • LinkedIn connecties
    • en bloglezers..

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

 

Als je niet kiest, kiest het leven voor jou en dan is het maar afwachten wat je krijgt!
Ine

Geef mij je angst…


 

Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug…
Geef mij nu de nacht, ik geef je de morgen terug…

—————————————–

Voor een lieve vriendin,

Ik voel dat je bang bent. Ik hoor het in je stem. Ik zie het aan de diepe frons op je voorhoofd. De zachte rimpeltjes rond je ogen verraden dat je twijfelt. Je weet het even niet. Je bent bang en vraagt je af of je er wel goed aan doet.

Je ziet jezelf niet doen wat je voor ogen hebt. Je bent bang voor verandering. Voor hoe je leven en vooral jijzelf zal veranderen. Je zegt het niet met zoveel woorden maar ik zie het in je ogen. Ik proef het in de lucht die om ons heen hangt.

Ik weet dat je het geweldig zal doen. Ik weet dat je lichaam zich zal herstellen. Ik ben ervan overtuigd dat alles op zijn pootjes terecht komt. Je moet gewoon geloven dat het lukt deze keer. Je maakt je zorgen om dingen die er achteraf helemaal niet meer zullen toe doen.

De dag dat jij je meisje in je armen houdt, verdwijnen al jouw zorgen en al jouw angsten als sneeuw voor de zon. Dan doet niets er meer toe. Dan is zij het middelpunt van jouw wereld. Dan gaat het niet meer om twee kilootjes te zwaar of je lichaam dat verandert. Dan doet het er niet meer toe wat de wereld van jou denkt. Dan is het niet meer belangrijk om afgetraind de nummer één te zijn.

Jij zal altijd de nummer één zijn!

Voor haar zal jij de absolute nummer één zijn!

—————————————–

 —- Geef mij nu je angst…. Ik geef je er hoop voor terug —–

 

 

Je zegt: ‘Ik ben vrij’
Maar jij bedoelt: ‘Ik ben zo eenzaam’
‘Je voelt je te gek’, zeg jij.
Maar ik zit niet te dromen
Want die blikken in je ogen zeggen alles tegen mij
Ik voel me precies als jij en jij kan eerlijk zijn.

‘Je voelt je heel goed’, zeg jij.
Je mond begint te trillen
Ik weet dat ik jou kan helpen, maar je moet zelf willen.
Elkaar nu een dienst bewijzen dat is alles wat ik vraag
Zet weg nu die angst
Ik wist het al
Het is mijn dag vandaag.

Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij nu de nacht, ik geef je de morgen terug.
Zolang ik je niet verlies vind ik heus wel een weg met jou.

Kijk mij nu eens aan, nee zeg maar niks, je mag best zwijgen.
Het valt nu nog zwaar, maar ik weet, mams, dat ik jou kan krijgen.
Dit hoeft nooit meer te gebeuren als je bij me blijft vannacht.
Want dan zul je zien als je straks wakker wordt dat jij weer lacht.

Geef mij het gevoel dat ik er weer bij hoor voortaan.
Ik ga met je mee en ik laat je nu nooit meer gaan.

Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij nu de nacht, ik geef je de morgen terug.

Zolang ik je niet verlies vind ik heus wel een weg met jou.

Geef mij het gevoel dat ik er weer bij hoor voortaan.
Ik ga met je mee, want ik laat je nu nooit meer gaan.

Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij nu de nacht, ik geef je de morgen terug.
Zolang ik je niet verlies vind ik heus wel een weg met jou…

—————————————–

Stuur dit verhaal door naar je:

    • Facebook-vrienden
    • Twitter-volgers
    • LinkedIn connecties
    • en bloglezers..

Volgende verhalen automatisch in je mailbox?

 

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Go for it!
Ine