Tag Archives: geluk

Nieuw Boek: Simpelweg Gelukkig Zijn is eindelijk klaar!

Posted on by
3

 

Willen we niet allemaal Simpelweg Gelukkig Zijn?

“Doe eens rustig aan! Maak het jezelf toch niet zo moeilijk! Geniet nu eens van de kleine dingen!”

Klinkt dat bekend? Het heeft een tijd geduurd voor ik het snapte en soms vergeet ik het nog wel eens. Maar het is, oh, zo waar! 

Veel dingen zijn zo vanzelfsprekend geworden dat we ze niet meer opmerken. Achteraf besef je pas dat het de kleine dingen zijn die je echt gelukkig maken. Dingen die je elke dag kan doen. Maar die we vaak niet doen omdat we bezig zijn met die ene grote droom.

Met het boek Simpelweg gelukkig zijn! wil ik een zaadje planten.

Iemand zei me onlangs dat een leven zonder doel geen leven is. Ik ben het daar helemaal mee eens. Ik weet, voor mezelf, dat de grote dromen me wakker houden. Ze geven me een drive. Ze maken dat ik ’s morgens uit mijn bed wil springen om aan de dag te beginnen. Ik hou er af en toe wel van om als toerist rond te lopen maar ik ben altijd blij als ik de gids kan zijn.

Ik hoop dat Simpelweg gelukkig zijn! een gids kan zijn voor jou. Op weg, een stukje dichter bij…

“Simpelweg gelukkig zijn!”

Het zijn 101 dingen, groot en klein die je gedaan moet hebben…

Het zijn 101 verhalen…

————————————–

DIT ZIJN ER ALVAST VIJF!

1)   Zwemmen met dolfijnen

Ik sta in het water en de adrenaline giert door mijn lijf. Op nog geen vijf centimeter vanmij zwemt Laïka voorbij. Ik kan het niet vatten. Met een bang hartje raak ik haar aan. Ze voelt zo glad en helemaal anders dan ik had verwacht. Ik buig me voorover en geef een kusje op haar neus. Ze kijkt me vrolijk aan. Ik smelt…

 

2)   New York City

Ik stap de deur van ons hotel uit en word overspoeld door de gezellige New Yorkse drukte. Het is vijf uur ‘s morgens maar nu snap ik waarom ze zeggen: ‘The City That Never Sleeps’. Mensen lopen gehaast voorbij. Het geroezemoes sluit me in. De taxichauffeurs roepen door elkaar heen. Ik kan me er niet druk om maken want ik ben op vakantie. Ik bekijk mijn lijstje van dingen die ik vandaag wil zien. Het Vrijheidsbeeld, Wall Street, het nieuwe One World Trade Center,… En vanavond een live saxofonist in een van New Yorks beste jazz cafés! Hell yeah, I love it!

 

3)   Als eerste de berg af snowboarden

Een maagdelijk wit sneeuwtapijt strekt zich voor me uit. Ik heb als eerste de lift genomen terwijl de rest van de wereld zich nog liever even omhult in een deken van slaap. Ik ben klaarwakker.
Een adelaar strijkt naast me neer en kijkt me doordringend aan. Twee zielen die het aandurven. Ik ben dus niet alleen.
Ik trek mijn muts een laatste keer over mijn half bevroren gezicht en sjees als een gek de berg af. Ik hoor de knisperende sneeuw onder mijn ski’s opspatten als ik een scherpe bocht naar links neem. Nog honderd meter en ik bereik de finish…

 

4)   Las ramblas in Barcelona

Hoewel het officieel ‘La rambla’ is zeg ik als een echte Spanjaard, ‘Las ramblas’. Ik ben verliefd op de brede, drukke, gezellige boulevard die in het midden enkel toegankelijk is voor voetgangers. Ik hou van het kuieren langs terrasjes, dagbladenkiosken en verkopers van vogels en reptielen. Er zijn de tekenaars van karikaturen die vrolijk en vrij grappen maken met elke voorbijganger.
Maar het zijn vooral de kunstenaars en ontelbare levende standbeelden die mijn hart gestolen hebben. Een jong meisje in het bijzonder trekt vandaag mijn aandacht. Ze is amper twaalf maar ze tekent heel precies en weet elk detail van de man voor haar vast te leggen op papier. Ik zet me op een bankje en kijk vol bewondering toe. Wat hou ik van dit Barcelona!  


5)   Met een speedboot over het water scheuren

 “Hoe snel kan deze jongen?”
De chauffeur kijkt me lachend aan.
“Zal ik er even alles uithalen?”
“Yes!”
“Ok lady, your wish is my command.”
Ik zet me op het tweede zitje vooraan. Het eerste zitje laat ik liever aan mijn iets moedigere collega. Hij heeft net iets meer kracht om zich vast te houden als we dadelijk de wildste stunts doen. Toch een beetje een bangerik, ik. Onze schreeuwende woorden worden opgeslokt in het water en meegenomen met de gierende wind. Vasthouden is de boodschap. We scheuren tegen honderd kilometer per uur over het water. Dat is toch hoe het voelt. Als ik het achteraf aan de chauffeur vraag, zegt hij dat we net geen zestig hebben gehaald. Spijtig, had ik mooi kunnen uitpakken…

  ————————————–

Meer lezen van Simpelweg Gelukkig Zijn? Schrijf je dan nu in!

Ga naar https://passievoorschrijven.be/simpelweg-gelukkig-zijn/

 ————————————–

Ik zoek 10 proeflezers om het volledige boek door te lezen!! Stuur een mailtje naar info@passievoorschrijven.be.

 ————————————–

Mocht jij iemand kennen die wilt proeflezen of die meer wilt weten over het boek Simpelweg Gelukkig Zijn… wil je dit dan delen met jouw:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers..

Volg mij op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken.

—————————

Happy Christmas! x Ine Van Hofstraeten

Kevin en Mama: 2 shortstories

Posted on by
8

Brief aan Kevin

Het is al vierentwintig jaar geleden. Vierentwintig! Maar voor mij lijkt het nog alsof het gisteren was. Tijd heelt alle wonden zeggen ze vaak maar een moedershart is niet te helen, Kevin. Ik wil je even laten weten dat ik zo blij ben met die acht jaar samen. Vreemd toch, dat geluk en verdriet zo dicht bij mekaar liggen. Ik voel me vaak leeg en verdrietig om wat ik missen moet maar aan de andere kant is er het geluk en het voorrecht dat ik jou mocht kennen.

Ik weet niet of je me kan horen daar, ergens of nergens maar ik hoop het wel. Ik voel het wel. In mijn dromen komen we mekaar telkens weer tegen. Het lijkt wel of je bij me bent bij elke stap die ik zet. Maar soms denk ik dat dat niet kan. Er met anderen over praten is soms zo moeilijk, weet je wel. De wereld draait door en mensen vergeten wat er gebeurd is maar ik niet. Bij mij lijkt het vaak alsof het gisteren was. Maatje, ik wil even dat je weet dat ik nog elke dag aan je denk. Ik wil je laten weten dat je mij een drive geeft om door te gaan, ook al is het soms moeilijk.  Als er een tijdscapsule zou bestaan zou ik me terug projecteren, de tijd in. Dan waren we nog even fysiek samen. Geweldig zou dat zijn. ‘k Mis je, ventje.

 

Brief aan mama

Hey mams! Dat is weer lang geleden hé. Nou ja, voor jou misschien. Niet voor mij hoor. Want je moet eens wat meer geloven. Ik ben er inderdaad bij elke stap die jij zet. En als je denkt dat je niet helemaal spoort – don’t worry – je ziet geen geesten. Ik ben het maar.

Ik wil je trouwens even laten weten dat je dat geweldig doet. Ik vind het zalig, de wind door mijn haar. Ik hoor je al denken, huh, de wind door je haar? Ja, wat had je nu gedacht. Wie denk je dat ervoor gezorgd heeft dat jij ging fietsen? Ik natuurlijk! Je ziet me niet maar ik ben er wel en ik heb het beste plekje. Ik moet niks doen en alleen maar genieten. Je weet het nog altijd niet hé? Ik zit op je stuur, gekkerd. Ik zie alles, elk plekje dat we bezoeken, ik ben erbij. ’t Is zalig, de wind door mijn haar. Snap je het nu? Doe maar zo voort. En dat geluk en verdriet van jou, dat begrijp ik wel. Maar positief denken hé. Wat je niet ziet, is er wel.

Allé hop, niet getreurd, doorgaan. Ik kijk al uit naar onze volgende rit samen. ’t Wordt weer een leuke hé maar kleed je maar wat warmer aan want bij jullie daar, aardse zielen, wordt het weer winter. Daar hebben wij hier geen last van. Hou van je, mams!

Kevin – Geluk- Verdriet

Posted on by
Reply

Geluk zit soms in een klein hoekje. Kevin slaat zijn handen voor zijn gezicht en wil wel door de grond zakken. Dit kan toch niet waar zijn. Het is de zoveelste keer dat die rotauto niet start. Hij is al een half uur te laat vertrokken en nu komt hij sowieso te laat. Wat zal de baas weer gelukkig zijn. Hij hoort het al in Keulen donderen. Hij had beter iets vroeger opgestaan. Dan zou dit weer niet gebeurd zijn. De Wet van Murphy staat weer aan zijn kant. Niet dus. Alles wat mis kan gaan gaat mis. Dan maar weer bij de buren aanbellen en hopen dat hij de startkabels nog een keer mag gebruiken.

Sabrina opent de deur. Zou de dag dan toch nog goed worden? Het is zijn jeugdliefde, de typische ‘girl next door’ maar het is zijn vlam al van kindsaf aan. Nooit verwacht dat ze nog thuis zou zijn. Misschien moet hij die oude rammelkar toch nog bedanken. Een glimlach verspreid zich over zijn gezicht. Het lijkt wel of hij zweeft. Dit is echte liefde. Dit is de vrouw van zijn dromen. Goh, voor die vrouw zou hij zijn leven geven. Laat me dan maar heel mijn leven te voet gaan, denkt hij bij zichzelf. Met zo’n vrouw aan zijn zij ging hij zelfs niet meer werken. Als hij terug bij positieven komt ziet hij eindelijk de tranen die over haar wangen stromen. Duizend en één gedachten schieten door zijn hoofd maar eentje blijft hoopvol hangen. Als er een God bestaat, please, laat het dan tranen zijn van vreugde om mij te zien…