Ik dacht het allemaal wel te weten. Ik wou deze week schrijven over ‘simpelweg gelukkig zijn’. Dat je altijd de keuze hebt. Blijf je vastzitten in wat je niet wilt? Blijf je praten over wat niet lekker loopt en over wat je ongelukkig maakt? Of zwijg je beter, hou je het voor jezelf, doe je alsof het er niet is en ga je door. Stel je je doelen, focus je daarop en vergeet je de miserie, de pijn, het verdriet, het gemis?

Ik dacht het tweede te kunnen doen. Maar op een bepaald moment stelt net de verkeerde, de verkeerde vragen. Of is het op dat moment net de juiste die de juiste vragen stelt. Vragen die je doen breken. Die je vastzetten en je doen inzien wat je doet en wat je niet doet. Hoe je leeft en hoe je niet leeft.

Dus simpelweg gelukkig zijn, is dat simpel? Ik wou vandaag schrijven over dat het simpel is en dat jij altijd de keuze hebt. Maar toen mij vandaag de juiste vragen werden gesteld, leek het mij vrij hypocriet dit verhaal te schrijven. Dus voor vandaag, even niet, misschien morgen….

Ik geloof nog altijd dat jij de keuze hebt. Maar je hoort me niet zeggen dat het elke dag even simpel is. Elke dag is een keuze. Maar niet elke dag is even simpel…

Vandaag is het deze…

————————–

Ik weet niet hoe ik minder kan denken.
Ik heb nooit geleerd om niet te denken.
Het is wat ik altijd heb gedaan.
Het is wat ik van kleins af heb geleerd.
Toen ik alleen was.
Mijn leven denken.
Hoe ik wou dat het was.
Hoe het zou zijn als ik kon kiezen.
Als ik groot was en sterk.
En mijn eigen leven in handen had.
Het is wat ik goed kan.
Waar ik voor gemaakt ben.

Ik weet niet hoe ik anders moet stappen of praten.
Zodat het niet uit mijn lichaam te lezen valt.
Wat ik voel.
Dat ik vastzit in gisteren.
Dat ik denk.
En me zorgen maak over morgen.

Ik weet niet hoe ik minder van jou moet houden.
Niemand heeft me verteld hoe ik dat moet doen.
Ik heb het niet geleerd op school.
Het was geen cursus die ik kon volgen.
Anders had ik dat wel gedaan.

Ik weet niet hoe ik jou minder moet missen.
Het is wat ik altijd heb gedaan.
Het is wat gebeurt als jij weggaat.
Ik heb altijd moeten missen.
Heb nooit genoeg gehad.
Heb nooit echt gehad.

Ik weet niet hoe ik kan loslaten.
Wat me dierbaar is.
Hoe ik een punt kan zetten.
Achter iets waar ik van hou.
Wat ik mis als het verdwijnt.
Waar ik over praat alsof het een deel van mezelf is.
Of waar ik aan denk als het er niet is.

Ik weet niet hoe ik iets moet doen.
Als ik het niet geleerd heb.
Dus ik doe maar wat.
Ik doe gewoon wat ik doe.
Ik weet niet hoe ik simpelweg gelukkig moet zijn.
Ze hebben het me niet geleerd op school.
Niemand heeft me een handleiding gegeven.
Of me verteld hoe ik dat moet doen.
Dus ik schrijf mijn fortuinen.
En ik schrijf mijn verhalen.
Omdat het me beter doet voelen.
Omdat het alles te dragen maakt.
En misschien ben ik verkeerd.
Misschien doe ik alles verkeerd.
Misschien zie ik alles verkeerd.

Maar leer me dan het juiste.
Leer me hoe ik het wel moet doen.
Leer me oneerlijk te zijn.
De waarheid te verzwijgen.
Leer me los te laten wat niet bij me hoort.
Gevoelloos te zijn.
Leer me onbezonnen in het diepe te springen.
Zonder denken.
Leer me niet bij iemand te willen zijn.
Niet met heel mijn hart nodig te hebben.
Leer me simpel te zijn.
Leer mij gewoon simpelweg gelukkig te zijn.

—————-

En als woorden alleen niet genoeg zijn…

Luister naar het nummer van Sarah Brightman – “This Love”

—————————

Laat jij even weten wat je ervan vindt? Plaats jouw reactie onderaan.

————————–

Stuur deze tekst door naar je:

• Facebook-vrienden
• Twitter-volgers
• LinkedIn connecties
• en bloglezers..

Mijn nieuw boek “Simpelweg gelukkig zijn!” al gelezen? Download hem nu GRATIS:

Volg mij op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken.

Life without love is no life at all!

Ine