Geef mij je angst…


 

Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug…
Geef mij nu de nacht, ik geef je de morgen terug…

—————————————–

Voor een lieve vriendin,

Ik voel dat je bang bent. Ik hoor het in je stem. Ik zie het aan de diepe frons op je voorhoofd. De zachte rimpeltjes rond je ogen verraden dat je twijfelt. Je weet het even niet. Je bent bang en vraagt je af of je er wel goed aan doet.

Je ziet jezelf niet doen wat je voor ogen hebt. Je bent bang voor verandering. Voor hoe je leven en vooral jijzelf zal veranderen. Je zegt het niet met zoveel woorden maar ik zie het in je ogen. Ik proef het in de lucht die om ons heen hangt.

Ik weet dat je het geweldig zal doen. Ik weet dat je lichaam zich zal herstellen. Ik ben ervan overtuigd dat alles op zijn pootjes terecht komt. Je moet gewoon geloven dat het lukt deze keer. Je maakt je zorgen om dingen die er achteraf helemaal niet meer zullen toe doen.

De dag dat jij je meisje in je armen houdt, verdwijnen al jouw zorgen en al jouw angsten als sneeuw voor de zon. Dan doet niets er meer toe. Dan is zij het middelpunt van jouw wereld. Dan gaat het niet meer om twee kilootjes te zwaar of je lichaam dat verandert. Dan doet het er niet meer toe wat de wereld van jou denkt. Dan is het niet meer belangrijk om afgetraind de nummer één te zijn.

Jij zal altijd de nummer één zijn!

Voor haar zal jij de absolute nummer één zijn!

—————————————–

 —- Geef mij nu je angst…. Ik geef je er hoop voor terug —–

 

 

Je zegt: ‘Ik ben vrij’
Maar jij bedoelt: ‘Ik ben zo eenzaam’
‘Je voelt je te gek’, zeg jij.
Maar ik zit niet te dromen
Want die blikken in je ogen zeggen alles tegen mij
Ik voel me precies als jij en jij kan eerlijk zijn.

‘Je voelt je heel goed’, zeg jij.
Je mond begint te trillen
Ik weet dat ik jou kan helpen, maar je moet zelf willen.
Elkaar nu een dienst bewijzen dat is alles wat ik vraag
Zet weg nu die angst
Ik wist het al
Het is mijn dag vandaag.

Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij nu de nacht, ik geef je de morgen terug.
Zolang ik je niet verlies vind ik heus wel een weg met jou.

Kijk mij nu eens aan, nee zeg maar niks, je mag best zwijgen.
Het valt nu nog zwaar, maar ik weet, mams, dat ik jou kan krijgen.
Dit hoeft nooit meer te gebeuren als je bij me blijft vannacht.
Want dan zul je zien als je straks wakker wordt dat jij weer lacht.

Geef mij het gevoel dat ik er weer bij hoor voortaan.
Ik ga met je mee en ik laat je nu nooit meer gaan.

Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij nu de nacht, ik geef je de morgen terug.

Zolang ik je niet verlies vind ik heus wel een weg met jou.

Geef mij het gevoel dat ik er weer bij hoor voortaan.
Ik ga met je mee, want ik laat je nu nooit meer gaan.

Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij nu de nacht, ik geef je de morgen terug.
Zolang ik je niet verlies vind ik heus wel een weg met jou…

—————————————–

Stuur dit verhaal door naar je:

    • Facebook-vrienden
    • Twitter-volgers
    • LinkedIn connecties
    • en bloglezers..

Volgende verhalen automatisch in je mailbox?

 

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Go for it!
Ine

Kevin en Mama: 2 shortstories

Brief aan Kevin

Het is al vierentwintig jaar geleden. Vierentwintig! Maar voor mij lijkt het nog alsof het gisteren was. Tijd heelt alle wonden zeggen ze vaak maar een moedershart is niet te helen, Kevin. Ik wil je even laten weten dat ik zo blij ben met die acht jaar samen. Vreemd toch, dat geluk en verdriet zo dicht bij mekaar liggen. Ik voel me vaak leeg en verdrietig om wat ik missen moet maar aan de andere kant is er het geluk en het voorrecht dat ik jou mocht kennen.

Ik weet niet of je me kan horen daar, ergens of nergens maar ik hoop het wel. Ik voel het wel. In mijn dromen komen we mekaar telkens weer tegen. Het lijkt wel of je bij me bent bij elke stap die ik zet. Maar soms denk ik dat dat niet kan. Er met anderen over praten is soms zo moeilijk, weet je wel. De wereld draait door en mensen vergeten wat er gebeurd is maar ik niet. Bij mij lijkt het vaak alsof het gisteren was. Maatje, ik wil even dat je weet dat ik nog elke dag aan je denk. Ik wil je laten weten dat je mij een drive geeft om door te gaan, ook al is het soms moeilijk.  Als er een tijdscapsule zou bestaan zou ik me terug projecteren, de tijd in. Dan waren we nog even fysiek samen. Geweldig zou dat zijn. ‘k Mis je, ventje.

 

Brief aan mama

Hey mams! Dat is weer lang geleden hé. Nou ja, voor jou misschien. Niet voor mij hoor. Want je moet eens wat meer geloven. Ik ben er inderdaad bij elke stap die jij zet. En als je denkt dat je niet helemaal spoort – don’t worry – je ziet geen geesten. Ik ben het maar.

Ik wil je trouwens even laten weten dat je dat geweldig doet. Ik vind het zalig, de wind door mijn haar. Ik hoor je al denken, huh, de wind door je haar? Ja, wat had je nu gedacht. Wie denk je dat ervoor gezorgd heeft dat jij ging fietsen? Ik natuurlijk! Je ziet me niet maar ik ben er wel en ik heb het beste plekje. Ik moet niks doen en alleen maar genieten. Je weet het nog altijd niet hé? Ik zit op je stuur, gekkerd. Ik zie alles, elk plekje dat we bezoeken, ik ben erbij. ’t Is zalig, de wind door mijn haar. Snap je het nu? Doe maar zo voort. En dat geluk en verdriet van jou, dat begrijp ik wel. Maar positief denken hé. Wat je niet ziet, is er wel.

Allé hop, niet getreurd, doorgaan. Ik kijk al uit naar onze volgende rit samen. ’t Wordt weer een leuke hé maar kleed je maar wat warmer aan want bij jullie daar, aardse zielen, wordt het weer winter. Daar hebben wij hier geen last van. Hou van je, mams!